What will I choose University All Leaders' Camp or Diocesan Outreach Program? Help me to decide...

Being the President of the Christian Association for Brotherhood, Services and Truth (CABSAT for short, note it is not a exclusive Catholic org, its Christian) of MMSU-CTE, I also need to make projects for my organization... Naitapat naman na ako rin ay Business Manager ng Student Council kaya ang lahat ng mga projects namin ay in cooperation with the SC...

First project ng CABSAT ay yung "Word Made Flesh" kung saan inilagay ko ang mini-poster ng CCS... Then naka-line up pa ang mga different activities tulad ng Retreat sa October, ang tinatawag kong "Wednesday Habit," celebration ng National Bible Week for the first time sa College level, at conducting of Masses... Pero this past week I had come to know about the Diocesan Outreach Program sa Adams, Ilocos Norte to be help on October 29, 2008... At ang way nila para maka-gather ng fund ay sa pamamagitan ng mga coin banks...

Dahil supurtado ko talaga ang program na ito, ako na mismo ang gumawa ng paraan para makatulong kahit papaano... Nag-meet na kami ng mga officers ko, nasabi ko na ang tungkol dito at nagawa na ang resolution... Approve na rin ng SAC ang idea to support this, kailangan na lang ng formality pero malapit nang matapos ang mga black and white communications ko... Noong Tuesday nakipag-ugnayan na ako sa Commision on Catechesis na humahawak sa project na ito... At ibinigay na sa akin ang coin bank at ang authority para gamitin ito... I need only to pass the communication... Syempre ako may mga plans na ako... At ready na sila... Bilang part pa rin ng support ko sa project na ito, walang pag-aatubili na ako'y nagvolunteer para sa Outreach program na ito kahit alam kong ang place ay napakalayo sa Laoag as in mountains ang tatahakin... No worries malakas si Rodney... All set na nakausap ko na si Sis. Evangeline Pabalate, MCST tungkol dito at isasama raw niya ako with one more...

Pero kahapon sa General Assembly ng Central Sutdent Council isinet nila ang All Leaders' Camp sa Oct. 27-29... Paano na yan 29 rin ang Outreach Program... Kung hindi ako aatend dito magbabayad ako ng multa P500... Pero sa kabilang dako masisira naman ang pangalan ko sa Diocese...

Kaya sabi na lang ng President namin ay pumunta na lang ako sa Outreach... I-eexcuse na lang daw ako sa Camp para walang multa...

Pati ako mas gusto kong pumunta na lang sa Outreach dahil ito ay hindi ko lang service ito sa Simbahan pero this as a whole is an extension service of my College...

Kayo sa tingin niyo what will I choose, the Camp or the Diocese???

Multo o Guni-guni lang siya???

Honestly, hindi pa ako nakakakita ng multo since birth... Ewan ko nga ba lahat ata ng mga taong nasa paligid ko ay naranasan na ang mga kababalaghan tungkol sa multo... Gaya na lamang sa school, silang lahat naranasan sabay-sabay na multuhin pero ako lang ang hindi affected... Imagine mailap ba talaga sila sa akin kasi kapag nagpaparamdam sila sa mga kasamahan ko its either wala ako or wala ako sa senses ko kaya hindi ko napapansin or natutulog ako (ito ay kapag natutulog kami sa SC office) gaya kanina...

Itong nagdaang gabi, kinailangan naming mag-overnight sa Student Council office para mag-rush ng mga effect-effect namin para sa Intramurals... As in gising kami hanggang mga 3-4 AM... "Walang tulugan," ika nga ni Kuya Germs... Buti na lang ang 24- hours bukas ang Jollibee kaya nakabili kami ng makakain past 1 Am... Pagsapit ng mga 5 Am, tulog na ang lahat maliban sa isa naming kasamahan, si Ate Zyrill na ubod ng sipag... Tinapos niya muna ang mga computer works bago tuluyang magpahinga pero while she was typing may bigla siyang narinig na kalabog tapos may umiyak na babae... Narinig rin ng mga iba naming kasamahan ako lang ang hindi kasi nasa middle ako ng matinding antok... Nagising na lang ako pagkatapos ng event... hehehehehe... Mailap talaga sila sa akin... Ayon sa kanya parang may pinalong babae ng dos por dos tapos umiyak... Well, hindi ko alam dahil tulog ako...

Pero ang talagang first time na kinilabutan ako ay kagabi... Dumating kasi ako sa SC ng mga 7 Pm, eh hindi ko naman alam na umiwi pala ang mga co-officers ko para magpalit muna... Masyado akong napaaga... Ang balak ko pa nga sana ay lukuhin ko sila pero hindi ako nagtagumpay dahil wala ni isang tao sa office... Ako ang kinilabutan, nag-iisa ako sa taas ng building kung saan maraming mga multo ang nagpapakita... Diyos ko tumayo ang balahibo ko... Uuwi sana ako ngunit napag-isip-isip ko na huwag na lang at magplano na lang ng ibang pananakot... Kaya yun nag-stay na lang ako sa office total may TV naman, manonood na lang ako ng Finals ng PDA, isinara ko ang pinto para safe ako kung may magparamdam sa corridor... Syempre nag-iisa ako walang ni isang tao na sa building, ako lang... Naka-on naman ang lahat ng mga ilaw sa building, sa corridors nakailaw lahat... Pero nandoon yung pagkatakot ko na baka habang nag-iisa ako eh may biglang magparamdam... Sige yan nag-umpisa ang ang palabas... Suddenly sa kalagitnaan ng aking panood biglang may narinig akong pito ng pito, walang katapusan siya... nag-observe ako sa paligid ko wala namang ibang tao... Sa labas hindi siya nagmumula... Kinilabutan na ako kasi ganito yung naexperience nila noon... Tapos bigla pang bumukas ng kunti ang pinto... Agad akong pumunta sa pintuan at tiningnan kung bakit ganon... Nagtaka talaga ako kung ano yung force na nagbukas sa pinto... Hindi pa rin tapos ang mga pito... Then afterwards dumating ang tatlo kong kasama... Eh bumili sila ng fishball at coke litro sa labas... Malamang naman siguro matagal na sila nang kunti sa labas kaya kung sa labas man nanggagaling ang pito maririnig nila iyon... Tinanong ko sila kung narinig ba nila iyon pero sabi nila wala raw...

Ano ito, ito ba ang first pagpaparamdam nila sa akin??? Guni-guni o multo??? Kung anuman siya, sumalangit nawa ang kanyang kaluluwa???

Hindi maipagkakaila ang pagkakaroon ng mga SPIRITS sa ating kapaligiran... I believe na may mga ganito pero I am ready kung sakali na magpakita sila sa akin... Why should I fear nasa side ko ang Diyos...

English Festival: Tatlong Performance sa Iisang Araw...

Katatapos lamang ng aming English Festival sa School, one week celebration for the English Language... Katapat siya ng Buwan ng Wikang Pambansa... For two weeks kami ay puspusang nag-preapare para sa aming sasalihang mga events... At yan ay ang Musical Broadway...

Ang proponent lang naman ng Musical Broadway na ito ay ang aming English 102, Major subject po ito ng mga English Major, na si Prof. Charmagne Balantac... And so kami ay kailangang sumali dahil nirequire niya kami... Lalo pa't maraming hindi nakapasa sa mid-term namin sa kanya, pero ako no probs... Carrying-carry ang subject niya, syempre pasado pa naman... At ang panakot pa niya kapag hindi kami nanalo sa contest na ito... Siguradong pito na lang ang matitira sa aming mga English Majors...

Ako no worries... Kasi kung hindi man ako isa sa pito (pero I know I am one of them... hehehehe... yabang ko no?) I am ready to face anything... Actually meron na akong alternate na Major kung saka-sakali man... hehehehe...

Puspusan ang practices for the past days... As in from 8:00 Am to 6:00 Pm para manalo lang... Two days before ng performance we needed to join the Pantomime, paubos na kasi ang "class fund" namin... Ang class fund ay weekly contribution namin sa aming section para magkaroon kami ng budget kapag may mga photocopied materials etc., P5 lang naman... hehehehehe... at least may madudukot ang treasurer namin kapag gipit ang section... hehehehehe... Ang Pantomime sa hapon gaganapin at ang script naman umaga lang namin ginawa... Kaya sabi namin bahala na mag-on the spot na lang kami...

Hayon ang topic ng Pantomime ay humurous love story... Kami naman ang ginawa namin ay story ng mga abnormal... As in ako ang naging tatay na epeleptic... hehehehe... Nakakatawa kaya ang mukha ko noon... hehehe... At yan nanalo kami... First place...

Kahapon naman ang performance namin sa Musical Broadway... Kanakabahan talaga kami... Para bang ang mangayayari ay tulad sa PDA... Finals night... Sino sa amin ang matitira... Pito ba o kami pa ring lahat... hehehehe... Ako kinabahan rin dahil kung ganoon ang mangayayari nakakahiya naman kung pipito lang... Nag-perform kami at nanalo na naman... First place... Yan ang unang performance namin sa araw na iyan... Then required lahat ng mga first place na mag-perform sa culminating activity... Kaya kumaripas kami sa paghahanda ulit... Nagperform kami ng Musical Broadway first at sa pagitan lang ng isa pang performance kami ulit, Pantomime naman... heheehehehe... Palit ng damit dito, palit ng damit doon... Make-up dito, make-up doon... Hay nakakapagod...

At last safe na muna ang lahat sa eviction... hehehehehehe... Isang semester pa at makakahinga na ako ng maluwag dahil hindi na mahigpit pa ang elimination... hehehehehe...

Ngayon, napag-isip-isip ko na napaka-versatile pala naming mga magkaka-section... Kaya naming gawin ang napakaraming performance sa isang araw... Iba-iba talaga kami... May magaling sa pagkanta, sa pagsayaw, sa pag-arte... Lahat may kanya-kanyang linya... At kung iisipin ang pagtutulungan ay napakaepektibo kung gusto nating magtagumpay...

Nga pala... Nakisali ako sa Essay Writing contest at nanalo naman ako ng 2nd place... hehehehehe... Ang isinulat kasi ni Pietro Francesco (that is my pen name) ay bitin sa hulihan... hehehehehehe... Inaamin ko na pati ako bilang nagsulat ay nabitin sa ending ng aking sulatin... Sayang first sana ako... hehehehehe...

For the first time (Ooooppsss... hindi ito about sa movie) I have won something: Seminar Workshop on Iluko Writing

SEMINAR WORKSHOP ON ILUKO WRITING

Isang seminar workshop ito tungkol sa pagsulat ng sanaysay (Iluko) or essay at daniw (Iluko) or poem... Actually, nahuli nga ako ng kaunti sa seminar... hehehehe... May nauna kasi akong ginawa bago mag-attend... (Pumunta muna ako sa Carmelite Monastery... hehehehehehe... nakisimba)... Buti na lang at hindi pa nag-uumpisa ang program...

Maliit lamang ang sakop ng seminar na ito, usually mga nagta-take lang ng Iluko Language and Literature ang required na umattend... Note na ang Iluko Lang. and Lit. dito sa school ay kinukuha lang ng mga English and Filipino majors... Kaya may pagka-exclusive ang nasabing seminar... Roughly mga 70 persons lang ang sumali sa nasabing seminar composeof BSE I-A, II-A, III-A, at IV-A... Talagang para sa amin lang... Pero masaya siya kahit kukunti lang ang participants...

This year ang theme ay "Panangitandudo kadagiti Agtutubo kas Insturmento iti Panangitagiben ken Pinagduras iti Iluko babaen iti Panagsurat." (Promotion of the Iluko Language through Writing as an Instrument in giving Importance and Development to the Youth)...

May dalawa kaming speakers na nag-lecture tungkol sa paggawa ng daniw at sanaysay... Sa daniw ay si Mr. Mario Tejada from Pinili, Ilocos Norte at sa sanaysay naman ay si Mr. Pete Duldulao, ex-president ng GUMIL-Ilocos Norte, both of them are memmbers of GUMIL Filipinas... GUMIL means Gunglo dagiti Mannurat nga Ilokano (Association of Ilocano Writers)... Nag-attend rin ang President naman ng NAKEM Conference Philippines, na yearly nagcoconduct ng mga conferences tungkol sa aming vernacular in Hawaii at dito sa Pilipinas...

Maraming activities like speaking the Iluko language in the whole program... Unlike in normal classes kasi na ayaw kaming pagsalitain sa Iluko... Yun nga lang nakaka-nosebleed yung mga terms na naririnig namin na as in ngayon lang namin narinig... Masyadong malalim... Lahat ng intermission numbers ay Iluko at kumanta ako in Iluko together with my classmate... At ang pinakagusto kong part ay yung pagsulat ng sanaysay...

"FOR THE FIRST TIME"

Nagkaroon sa huling part ng seminar ng on the spot writing contest ng daniw at sanaysay... Syempre sali naman ako dito kasi requirement ng Iluko teacher namin ang at least isang piece... Pero ang pinili ko ay ang sanaysay... Essay kasi talaga ang linya pagdating sa Literature... I am not good in poetry...

Ang ibinigay na theme ng mga susulatin namin ay "Akem iti Iluko iti Pinagduras iti Ilokano," (The Role of Iluko in the Development of Ilocano)... Binaliktad lang nila ang theme ng seminar...

They gave us more than an hour to do our work... from mga 11:30 hanggang mga 12:30... Habang nagsusulat kumakain rin kami ng aming lunch... Pero ako tinutukan ko ng mabuti ang aking pagsusulat at dahil dito two-page essay ang nagawa ko in Iluko... For the first time ito na aking nagawang obra maestra sa wikang Iluko... Iilan lang kami sa pagsulat ng sanaysay... Mas marami ang sa poetry...

Pagkatapos ng pagpasa namin sa aming ginawa ay chineck naman ito ni Mr. Duldulao at Mr. Tejada... Habang nag-checheck sila nagkantahan muna kami at naglaro ng Hep Hep Huray... hehehehehe...

Dumating na ang announcement ng mga winners... Unang inihayag ang mga nanalo s aming part... At ang first place ay napanalunan ni, wala nang iba pa kundi si... AKO... Ako nga ang nakakuha ng first prize... What a co-incidence ang for the first time kong work sa Iluko ay nanalo this year ng first prize at ito ang for the first time kung nanalo sa taon na ito at isa pa for the first time ang GUMIL CTE-Chapter ay nagkaroon ng contest na ganito... hehehehe... Habang ang nanalo naman sa isang category ay classmate ko rin, kapwa BSEd II-A ang kumuha ng mga pinakamatataas na gantimpala...

Before the final announcement, alam ko na na ako ang nanalo kasi nasilip ko yung papel ko na nasa harapan ng lahat ng mga papel... hehehehehehe... Ewan ko lang pero talagang binasa kasi ng judge yung Paper ko as in ang papel ko ang pinakaunang binasa niya...

Bago ang announcing ng winners, ipinaliwanag muna ni Mr. Duldulao kung bakit ito ang mga napili niya... Bale there are three winnersin each category... Sabi niy yung 3rd at 2nd sa amin ay kapwa tumalakay sa importance ng Iluko... At kaibahan lang ay ang 3rd gumamit ng mga words na abbreviated tulad sa text at yung 2nd ay hindi... Nang sabihin na ang tungkol sa 1st, ang work ko, sabi niya kung ikukumpara ang aking gawa sa dalawa malayo ang aking lamang As in one kilometer... Napakalawak daw ng aking pag-iisip... Nagustuhan raw niya ang aking sinulat tungkol sa kahalagahan ng Iluko sa pagbubuklod ng mga Ilocano, at yung isa pa na tungkol naman sa pagiging inseparable ng Language at Culture (sa part na ito aking isiningit kasi ang mga natutuhan ko sa Social Dimensions na subject namin)... Hehehehe... At ang pinakanakapagpangiti sa akin hanggang tenga ay nang sabihin niya na nasa bakod na ako ng mga essayist na Ilukano na nagpupublish ng kanilang mga works... Kailangan lang raw ng kaunting developments pa sa aking skill para next time baka maipublish na rin ang aking mga essay sa BANNAWAG (Ito po ang counterpart ng Tagalog magazine na LIWAYWAY sa mga Iluko)... Aba todo ngiti na ako that time...

At sabi pa nya na inborn raw ang aking kagalingan dahil sa nabasa niya... Kaya hinamon niya ang iba pang mga nakatunggali ko na galingan rin... Maganda raw yung sa kanila pero walang masyadong laman... At sabi pa niya meron talagang mga taong inborn ang kagalingan sa pagsusulat at kung gusto rin nating maging magaling sa pagsusulat kailangan na raw nating maisilang muli... Joke pa niya kung may mga Born Again Christians pwede ring magkaroon ng Born Again Writers... Dahil hindi pa huli ang lahat kung gusto mo ring maging magaling sa pagsusulat...

At inihayag nga na ako ang winner at palakpakan ang buong tao sa venue... For the first time ko ulit naramdaman ito, ang mapalakpakan ng mga tao dahil sa aking written work, ang huli ay way back sa aking pagiging student journalist... Ang hindi ko talaga inaasahan ay pagwawagi ko sa work ko na nasa wikang Iluko... Kinonggratulate ako mismo ni Mr. Duldulao at sinabing pagbutihin ko raw ang aking skill...

At sabi naman ng mga classmates ko "We are very proud of you!" Yan ang pinakamagandang nasabi nila sa akin... Kasi they acknowledge my winning as my contribution to our section, to our group...

CONCLUSION

Napakasaya ko talaga dahil dito... Mababaw ako para maging masaya (but it does not mean naman na mababaw ako pagdating sa spiritual aspect-malalim ako pagdating dito, dahil naniniwala akong true and eternal happiness the world cannot give but they add and are small term happiness)...

Dahil sa pagiging winner ko nakuha ko ang kiliti ng Iluko Professor namin... At least ngayon hindi na ako masyadong magiging mahiyain kapag kinakausap siya... Hindi na ako maiinsecure pa...

Na-realize ko na talagang malayo ang iyong mararating sa pagsusulat... At napatunayan ko na iyan... Malayo na rin ako sa dating Mark na napaka-shy... Na halos nasa bahay lang at hindi nakikisalamuha sa iba except sa mga classmates... Malayo na rin ng kunti ang narating ko sa pagsusulat... Dahil sa pagsusulat nakakilala ako ng mga taong hindi mo inaasahang makilalala... At aking tuloy nakikita na ang mundo ng pagsusulat ay napakalawak... Marami pa akong tatawirin... Hindi dito nagtatapos ang lahat...

But ang nais kong magawa sa aking sarili ay manatiling maging mapagkumbaba kung ano man ang mga makuha ko sa buhay kong ito sapagkat ang lahat ng ito ay hindi para sa akin kundi para lamang sa Kanya... Mula sa Kanya at para rin sa Kanya... I want to use my talents for the service of the One who have saved me from sin and gave life to me...

Thank you Lord for this talent!!!

Kapag Ako'y Sumabog... Hala Ka!

Alam ng mga classmates ko na ako'y isang taong hindi alam magalit... Let us just say na hindi ako palaaway at totoo yan kahit kailan hindi ko pa naranasan ang makipag-away kahit kanino but there are those times na talagang hindi maiiwasan ang pagkakaroon ng misunderstandings kaya nagkakaroon ng tampuhan but never a war...

You may say that I am the type of person na pa-safe, palaging umiiwas sa disgrasya... And yes ganun nga ako kahit laitin mo ako hindi ako kikibo, kikimkimin ko na lang para hindi magkaroon ng anumang disgrasya... Lalo pa't may sense ako of protecting my name... Alam mo yun, yung parang ayaw mong mag-iba ang impression ng tao sa iyo... Hindi naman sa ako'y nagbabalatkayo o mapagpanggap kundi hindi lang talaga ako expressive kahit masaktan ako at ayaw ko lang na mabahiran ako ng kakaibang impression... Lalo pa't ang impression ng mga everyday kong kasalamuha sa akin ay isang taong mabuti, mabait, "religious" daw (are you joking), at iba pang napakamagagandang pagkilala...

Opo, inaamin ko rin naman na may mga ilang bad impression sa akin na ini-oopen ng mga friends ko gaya ng OA daw ako kapag nasa classroom, but I admit it OA ako lalo na kapag alam ko ang sagot o kaya'y ako lang ang may alam sa certain topic... Nagiging active kasi ako kapag ganun pero it does not mean naman na minamata ko ang ibang classmates ko ganun lang talaga ako dahil I need to express what I know... Pero kung na-ofend ko man sila open naman kami sa isa't isa at nasasabi namin ang mga ito... Tanggap ko ang pagpunang ito... Siguro marami pang patalikod na puna sa akin hindi ko lang naririnig but kung meron man sige sabihin lang at I will understand and try to change if there is a need to change...

Pero kahapon, kahit gaano ko pa ikimkim na lang ang mga naririnig ko hindi ko na napigilan at sumabog na ang bulkang Rodney (I am using Rodney sa skul para makilala ako kasi maraming Mark sa skul)... Unang atake, okay lang... Ilang beses na rin nilang ipinamumukha sa akin ang mga katagang "A good teacher makes hard things easy." Nailabas ang quote na ito sa subject naming Social Dimensions... At sa History class namin inulit ito... Hindi naman sa pagmamayabang pero ako kasi ang tinatawag nilang "Historian" ng aming section dahil kakaiba raw ang aking galing sa History (Note: Phil. Histo lang, World hindi masyado, Church merong kunti)...

Recently kasi nagreport ako tungkol sa Spanish Rule in the Philippines, eh napahanga ko si Ma'am dahil najustify ko lahat ng mga events na aking nabanggit linking it to World History and the Culture of Spain and Philippines... Okay lang kay Ma'am dahil nagkakaintindihan kami pero sa mga classmates ko raw nagkaroon ng kaunting confusion dahil sa iba't ibang nai-insert kong ideas... Pero ang defense ko naman kung ang reporting ay just reading what is said in the Histo books I'd beter not report... Kasi ang aking naisip sa pagrereport ay i-justify why is that like that... Pero hindi pala kami magkakapareho ng understanding... Well okay lang kaya nga simpler ang ginawa ko...

Syempre kahit hindi pa sabihin alam kong may kaunting patama sa akin ang "A good teacher makes hard things easy." Hindi ko muna yun pinansin... Carry lang... Second strike... Sinabi naman ng isa na "teaching is imparting knowledge not impressing somebody." Syempre nagiging sensitive na ako dahil sa mga naririnig ko... I did not impressed nobody in my report it is just that I wanted to take a deeper look on why that thing happened in History. If they assume that I was making a way to impress our Histo Professor, well, I am sorry but I am just doing my job, if they cannot appreciate it then it's not my problem anymore...

Nagiging sensitive na talaga ako sa stage na ito... Pero suddenly nakisawsaw naman ang isa naming classmate at sinabing... "yung iba kasing reporter jan nag-lagay ng iba't ibang cheverlu jan kaya naging confusing ang report niya..." Heto na ang climax... Hindi ko na napigilan ang aking sarili... Buti na lang wala si Ma'am... Sinabi ko ito in a very high tone, talagang galit (This was in Iluko language), "Tama na nga yan... Alam niyo nakakasakit na kayo ng damdamin... Kung may gusto kayong sabihin, sabihin niyo na lang ng harapan at hindi ng patama dahil nasasaktan ako... Kung ganun mang naging confusing ang report ko hindi ko na kasalanan iyon dahil tinatanong ko naman kayo noon kung naintindhan ninyo ang aking mga sinasabi..."

Hyper talaga ako ng moment na iyon as in pinakakalma na ako ng mga classmates ko dahil iyon pa lang ata ang first time nila na makita ako nang ganun... Then afterwards sabi ko: "Hindi ninyo ako kilala."

Pero syempre naisip kong I need to be calm... Pero ang talagang nagpakalma sa akin ay nang ibigay ng classmate ko sa akin ang rosary na hiniram niya... Kumalma ako pero deep inside I was guilty why I acted that way... Kaya hindi na muna ako nagsasalita-salita until noontime... I was very silent... At kahapunan kahit alam kong hindi ako ang dahilan ng conflict na iyon nag-sorry ako sa mga taong kinagalit ko...

Hay, buhay... Pero naisip ko rin naman na parang maganda rin yung nagawa kong pagiging Hyper para malaman din naman nila na hindi nila ako kayang iganon-ganon na lamang... I was angry not because I hate them but because I became very sensitive... At ipinagtanggol ko lang ang aking sarili...

Sana hindi na ulit iyon maulit... Kakaiba kasi ang feeling... Parang mag-hihigh blood talaga ako... hehehehehe...